Ανίκανοι υπουργοί

Ακούγοντας τον πρωθυπουργό να λέει, με τη δέουσα σοβαρότητα, ότι οι «καθηγητές δεν είναι ικανοί να διοικήσουν πανεπιστήμιο, δεν είναι και ειδικοί να διαχειριστούν την οικονομική κατάσταση του πανεπιστημίου», είπα μέσα μου «εδώ κάτι δεν πάει καλά». Μία περίπτωση είναι ο πρωθυπουργός να ήταν «κούτσουρο» και να τον έκοβαν οι καθηγητές του. Ισως να του έμεινε κάποιο «τραύμα». (Σημείωσα να ρωτήσω τον Αντώνη).
Η ΔΕΥΤΕΡΗ περίπτωση είναι να μην ξεπέρασε ποτέ το γεγονός ότι είναι γιος του Ανδρέα Παπανδρέου. Γιατί πρωθυπουργός έγινε, αλλά καθηγητής δεν έγινε, όπως ο μπαμπάς του. (Φυσικά, υπάρχει λύση: Να παρακαλέσουμε γνωστούς και φίλους να εισηγηθούν στις Σχολές Πολιτικών Επιστημών –ακόμη και στα ΤΕΦΦΑ, μια χαρά θα είναι– να του απονεμηθεί τίτλος επίτιμου καθηγητή, μήπως και αισθανθεί καλύτερα, ακόμη και έναντι του αδελφού Αντρίκου). Η τρίτη είναι να μη συγχώρεσε ποτέ τους καθηγητές ΑΕΙ, που απαίτησαν να στερηθεί, επισήμως, τις υπηρεσίες Πανάρετου και να τον φορτώθηκε στο σπίτι του, ως διαχειριστή. (Εννοώ της opengov). Δυστυχώς, η τέταρτη δεν είναι τόσο απλή και εγκυμονεί κινδύνους για τη χώρα. Μπορεί εμμέσως πλην σαφώς ο πρωθυπουργός να επέλεξε το βήμα της Βουλής για να στείλει ένα προειδοποιητικό μήνυμα προς τους εξής παραλήπτες: Αντιπρόεδρο της κυβέρνησης και υπουργό Οικονομικών Ευάγγελο Βενιζέλο, καθηγητή. Υπουργό Υγείας Πρόνοιας και ό,τι άλλο συναφές Ανδρέα Λοβέρδο, καθηγητή. Υπουργό Επικρατείας και κυβερνητικό εκπρόσωπο Ηλία Μόσιαλο, καθηγητή. Υπουργό Επικρατείας και ό,τι άλλο κατά καιρούς προστίθεται, Χάρη Παμπούκη, καθηγητή. Εύη Χριστοφιλοπούλου, υφυπουργό Παιδείας, επίκουρο καθηγήτρια στο Ανοικτό Πανεπιστήμιο. Υφυπουργό Εσωτερικών Παν. Τζωρτζάκη, καθηγητή ΤΕΙ. Εφόσον ένας καθηγητής, κατά δήλωση του πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου, δεν μπορεί να διοικήσει ένα πανεπιστήμιο αλλά και δεν μπορεί να είναι ειδικός για την οικονομική του διαχείριση, φαντάζεστε κατά μείζονα λόγο, σύμφωνα με τη λογική πάντα Γ. Παπανδρέου –να μην παρεξηγηθώ αδίκως– αν τα συγκεκριμένα μέλη του Υπουργικού Συμβουλίου έχουν τη δυνατότητα, σύμφωνα με τα λεχθέντα του πρωθυπουργού, να διοικήσουν ένα υπουργείο και –άκουσον!– να διαχειριστούν τα οικονομικά του. Θράσος που το έχουν!
ΑΝΤΙ ΝΑ ΜΕΙΝΟΥΝ στις αίθουσες διδασκαλίας, τώρα να κάθονται ίσοι –μερικοί και… ισότεροι– ανάμεσα στα μέλη του Υπουργικού Συμβουλίου και να νομίζουν ότι χαίρουν της πρωθυπουργικής εκτίμησης; Απαγε της βλασφημίας. Τι σημαίνουν όλα αυτά; Ή ότι ο πρωθυπουργός με την πρώτη ευκαιρία θα τους αποϋπουργοποιήσει –κατά το αποσχηματίσει– ή πρέπει να σπεύσουν να κάνουν δήλωση: «Δεν είμαστε καθηγητές. Ομολογούμε το λάθος μας! Δηλώνουμε ότι είμαστε μόνον υπουργοί». Μην ντρέπονται. Δεν θα τους πει κανείς «δηλωσίες». Αυτά ανήκουν στο παρελθόν…