Hμέρα μνήμης των θυμάτων της Αρμενικής γενοκτονίας

Η μικρή Χεγινέ με την παιδική της αθωότητα αλλά συναισθανόμενη την τραγικότητα και τον πόνο της ημέρας, ρώτησε με παράπονο: “μα μητέρα, γιατί γεννήθηκα αυτήν την ημέρα;”

Η απαλή φωνή της μητέρας απαντά με γλυκύτητα: “μα για να φέρεις την ελπίδα παιδί μου!” ενώ το μητρικό χαμόγελο διώχνει την αμηχανία από τα μάτια του μικρού κοριτσιού.

Το πρωί της 24^ης Απριλίου, χιλιάδες άνθρωποι κρατώντας μία κόκκινη τουλίπα ή ένα λευκό γαρύφαλλο, θα ξεκινήσουν από όλες τις γωνιές του Ερεβάν για να πορευτούν σιωπηλά προς το πέτρινο μνημείο που έχει χτιστεί στον λόφο Tsitsernakaberd για να κρατά ζωντανές τις μνήμες.  Αυτό το βουβό ανθρώπινο ποτάμι θα έχει σύντομα

πλημμυρίσει τον περιβάλλοντα χώρο του μνημείου, ενώ χιλιάδες λουλούδια θα σχηματίσουν ένα γιγάντιο στεφάνι γύρω από την άσβεστη φλόγα.

Υπολογίζεται ότι περί τα 1,5 εκατομμύρια Αρμένιοι εκδιώχθηκαν βίαια από τις εστίες τους και θανατώθηκαν. Εκατοντάδες χιλιάδες σφαγιάσθηκαν επιτόπου κατά την διάρκεια των επιχειρήσεων που ξεκίνησαν το 1915, ενώ όσοι επέζησαν πέθαναν αργότερα απο την πείνα, την εξάντληση και τις διάφορες επιδημίες στους χώρους συγκέντρωσης που τους οδήγησαν οι τούρκοι ή στην διαδρομή προς αυτούς. Μέχρι το 1922 το σύνολο του αρμένικου πληθυσμού που κατοικούσε στα εδάφη που  εκτείνονται από την Μικρά Ασία και μέχρι την ιστορική δυτική Αρμενία, είχε εξαφανιστεί και είναι ολοκληρωτική η καταστροφή των αρμενικών κοινοτήτων και περιουσιών.

Η μικρή Χεγινέ σήμερα θα γιορτάσει ακόμα μια φορά τα γενέθλια της.  Όμως τώρα, είναι μια γυναίκα με πλήρη συνείδηση της καταγωγής της και της εθνικής κληρονομιάς της. Με αδιάκοπη προσπάθεια, υπομονή και αποφασιστικότητα, συγκαταλέγεται ανάμεσα στους χιλιάδες συμπατριώτες της που διαπρέπουν απ΄άκρη σε άκρη του πλανήτη. Όλοι τους είναι ένα ζωντανό μνημείο που κρατά πάντοτε αναμένη την φλόγα της ιστορικής μνήμης. Είναι η Ελπίδα ενός πονεμένου έθνους.

 partyman