Έρχεται … επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου!

Μα καλά είναι τρελοί οι τροικάνοι ή ξαφνικά ανακαλύπτουν ότι δεν ήταν όλα όσα μας έλεγαν τόσο απόλυτα;

Πριν από μερικούς μήνες για παράδειγμα, στις Βρυξέλλες και την Ουάσιγκτον άκουγαν τη λέξη ανάπτυξη, σχέδιο Μάρσαλ ή ακόμη και επαναδιαπραγμάτευση και πάθαιναν…. Απανωτά εγκεφαλικά. Μάλιστα, από το Βερολίνο μας διεμήνυαν ότι μόνο η αυστηρή δημοσιονομική προσαρμογή θα μας βγάλει από την κρίση.

Από την άλλη, τα χρονοδιαγράμματα ήταν πάντα τόσο σφικτά που όλοι ομολογούσαν ότι εκτός από άδικο και σκληρό για την Ελλάδα είναι και ανέφικτο να πιάσει τους στόχους που έθεταν.

Ξαφνικά, λοιπόν, είτε λόγω Ολάντ, είτε λόγω Ολλανδίας, είτε γιατί οι εξελίξεις σε Ισπανία και Ιταλία

δεν είναι καλές, βλέπουμε με μεγάλη στροφή (στην Ελλάδα το λένε κωλοτούμπα) όλων των σκληρών σε ΕΕ και ΔΝΤ.

Για τις σκέψεις περί επαναδιαπραγμάτευσης, για τα σχέδια περί αναπτυξιακών προγραμμάτων και για μια πιο χαλαρή πολιτική έχουμε γράψει κατά καιρούς.

Τώρα έρχεται, σύμφωνα με τις πληροφορίες, και η επιμήκυνση του Μνημονίου για ένα χρόνο. Η Ελλάδα δηλαδή μπορεί να προσαρμοστεί όχι μέχρι το 2014 αλλά ένα χρόνο μετά.

Αυτό σημαίνει επιμερισμός των μέτρων (περικοπές, φόροι) που απαιτούνται σε τρία χρόνια και ελπίδες ότι και το πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων θα έχει αποτελέσματα και η μάχη κατά της φοροδιαφυγής θα φέρει αποτελέσματα και έσοδα στο κράτος.

Για την Ελλάδα, θα πρέπει να προσεχθεί το γεγονός ότι αν η τρόικα διαπιστώσει πώς το έλλειμμα ξεπεράσει φέτος το 4,7% (πράγμα πιθανό), τότε θα ζητήσει μέτρα επιπλέον των 11,6 δισ.

Επίσης, για να γίνει η παράταση του Μνημονίου, πρέπει πρώτα να διασφαλιστεί και επιπλέον χρηματοδότηση των δανειακών αναγκών της Ελλάδας. Οι πληροφορίες λένε ότι ήδη έχει συμφωνηθεί να δοθούν πάνω από 8 δισ. Ευρώ επιπλέον.

Σε κάθε περίπτωση, η νέα αυτή εξέλιξη, όπως και οι δεσμεύσεις Ολάντ, έρχονται να δικαιώσουν τόσο τον Αντώνη Σαμαρά όσο και όλους όσοι έλεγαν ότι υπάρχουν περιθώρια για διαπραγματεύσεις και για αλλαγές προς το καλύτερο των όρων που επιβάλλουν οι ξένοι δανειστές μας.

Σε αντίθεση με τις κυβερνήσεις Παπανδρέου και Παπαδήμου που μας έλεγαν ότι «αυτό είναι το Μνημόνιο, και δεν έχει άλλο».

Προφανώς έκρυβαν την ανικανότητά τους και τη δουλικότητά τους.