Το ζοφερό φθινόπωρο της νέας Κατοχής

του Γιώργου Δελαστίκ
Εβδομήντα ολόκληρα χρόνια μετά, ο ελληνικός λαός ετοιμάζεται να ξαναζήσει σε σύγχρονη επανέκδοση τον εφιαλτικό χειμώνα του… 1941 – τον πρώτο χειμώνα της γερμανικής ναζιστικής Κατοχής, με τα περισσότερα θύματα από την πείνα, λόγω της αρπαγής του ελληνικού δημόσιου πλούτου από τα κατοχικά στρατεύματα και την πλήρη διάλυση του παραγωγικού ιστού της χώρας.
Τηρουμένων των αναλογιών, κάπως έτσι εξελίσσονται τα πράγματα και σήμερα. Τότε, βέβαια, οι Γερμανοί κατακτητές έκλεψαν με την ισχύ των όπλων τον χρυσό, για παράδειγμα, της Τράπεζας της Ελλάδος και την αγροτική παραγωγή της χώρας μας, αφήνοντας το λαό μας να λιμοκτονήσει. Σήμερα, οι απόγονοί τους και οι υπόλοιποι ξένοι επικυρίαρχοι της ΕΕ απλώς μεθοδεύουν την αρπαγή των ελληνικών δημόσιων επιχειρήσεων μέσω της «αγοράς» τους σε εξευτελιστικά χαμηλές τιμές, εξοντώνουν οικονομικά τον ελληνικό λαό
μέσω των όρων που υπαγορεύουν με το Μνημόνιο και το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα και αδειάζουν συστηματικά το κρατικό θησαυροφυλάκιο της Ελλάδας διά των ρυθμίσεων που επιβάλλουν στην αποπληρωμή του δημόσιου χρέους.
Η οικονομία καταρρέει
Οι αριθμοί αποκαλύπτουν ότι η εφαρμογή του Μνημονίου Παπανδρέου – ΕΕ – ΔΝΤ οδηγεί σε κατάρρευση την ελληνική οικονομία. Το α’ τρίμηνο του 2010, προτού, δηλαδή, γίνει γνωστή η πρόθεση του πρωθυπουργού να οδηγήσει τη χώρα υπό καθεστώς Μνημονίου, σημειώθηκε άνοδος του ΑΕΠ της Ελλάδας κατά 0,7% – είχε προηγηθεί πτώση του, κατά το 2009, συνολικού ύψους 2,1%. Μόλις, όμως, ο Γιώργος Παπανδρέου ανακοίνωσε το ολέθριο σχέδιό του, εκείνη την αποφράδα μέρα της 23ης Απριλίου 2010, άρχισε μονομιάς η καταβαράθρωση της ελληνικής οικονομίας με ραγδαίους ρυθμούς: «βουτιά» του ΑΕΠ κατά 4% το β’ τρίμηνο του 2010, νέα «βουτιά» 4,8% το γ’ τρίμηνο και πτώση στην άβυσσο κατά… 8,8% (!) το δ’ τρίμηνο του 2010, όταν πια εφαρμοζόταν για τα καλά η πολιτική του Μνημονίου. Συνολική πτώση του ΑΕΠ κατά 4,5% το 2010 – η μεγαλύτερη μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, με εξαίρεση το 1974, όταν η χούντα κατέρρευσε, διαλύοντας ταυτόχρονα τη χώρα.
Το 2011 οι «φωστήρες» της κυβέρνησης, της ΕΕ και του ΔΝΤ είχαν προβλέψει σοβαρή επιβράδυνση της συρρίκνωσης του ΑΕΠ. Εκτιμούσαν ότι η μείωση του ΑΕΠ δεν θα υπερβεί το 3,5%.
Τα γεγονότα τούς διέψευσαν παταγωδώς. Το α’ τρίμηνο του 2011 το ΑΕΠ «βούλιαξε» κατά 8,1% και το β’ τρίμηνο κατά 6,9%. Το α’ εξάμηνο του 2011, δηλαδή, η συρρίκνωση του ΑΕΠ έφτασε το… 7,5%, έναντι του περσινού! Για να πέσει στο 3,5% ο ετήσιος μέσος όρος θα έπρεπε κατά το β’ εξάμηνο του 2011 να σημειώσει και οριακή άνοδο το ΑΕΠ, κάτι που δεν το προβλέπει απολύτως κανένας – ούτε καν στην κυβέρνηση.
Ο ίδιος ο υπουργός Οικονομικών, Βαγγέλης Βενιζέλος, βγήκε, άλλωστε, δημόσια και δήλωσε ότι η ύφεση μπορεί να ξεπεράσει φέτος το 4,5% του ΑΕΠ, ενώ ξένοι αναλυτές της τρόικας την υπολογίζουν γύρω στο 5,2% με 5,5% του ΑΕΠ, άρα δεν αποκλείεται να πάει ακόμη χειρότερα. Μάλιστα, ενώ μέχρι τώρα ΕΕ και κυβέρνηση ισχυρίζονταν ότι το 2010 η Ελλάδα θα εμφάνιζε αύξηση του ΑΕΠ της, άρχισαν να ομολογούν ότι και του χρόνου πάλι νέα μείωση θα εμφανίσει η ελληνική οικονομία, που δήθεν έχει «σωθεί» με το Μνημόνιο και το Μεσοπρόθεσμο!…
Ευτυχές το Νέον Έτος… 1960!
Η κυβέρνηση Παπανδρέου, η οποία χρησιμοποίησε ως πρόσχημα για την επαίσχυντη υπαγωγή της Ελλάδας υπό καθεστώς Μνημονίου υποδούλωσης στην ΕΕ το ότι η κυβέρνηση Καραμανλή τής παρέδωσε δημόσιο χρέος στο ύψος του 115% του ΑΕΠ –έστω 127%, αν συνυπολογιστούν οι λαθροχειρίες της κυβέρνησης Παπανδρέου– στα τέλη του 2009, μέσα σε δύο μόνο χρόνια απογείωσε το δημόσιο χρέος, μέσω των δανείων του Μνημονίου, στο… 160% (!) του ΑΕΠ, ίσως και περισσότερο.
«Θάλασσα» τα έκανε ο Γ. Παπανδρέου και στο θέμα του ελλείμματος. Παρά τη μεγαλύτερη στην ιστορία του ελληνικού κράτους ληστρική επιδρομή εναντίον του εισοδήματος των εργαζομένων και των μικρομεσαίων, το έλλειμμα το 2010 παρέμεινε στο 10,5%, ενώ για το 2011 εκτιμάται ότι θα υπερβεί το 7,5% του ΑΕΠ. Οι αρχικές διακηρύξεις του πρωθυπουργού, ότι δήθεν το έλλειμμα θα κυμαινόταν φέτος γύρω στο 3% και του χρόνου θα είχε πέσει σαφώς κάτω από το όριο αυτό, αποδείχτηκαν εντελώς εκτός πραγματικότητας.
Απεναντίας, ο Γ. Παπανδρέου κατόρθωσε να γυρίσει στον τομέα της ανεργίας την Ελλάδα… μισό αιώνα πίσω, στο 1960! Το Μάιο το ποσοστό της ανεργίας ξεπέρασε το 16,6% και τις 822.000 σε απόλυτους αριθμούς. Φτάσαμε έτσι στην κατάσταση του 1960, όταν πάνω από ένα εκατομμύριο Έλληνες είχαν μεταναστεύσει εκείνη την εποχή στο εξωτερικό προκειμένου να επιβιώσουν. Τότε ένοχος ήταν η πολιτική των μετεμφυλιακών κυβερνήσεων της Δεξιάς, τώρα, όμως, αυτή η εξαθλίωση είναι «έργο ΠΑΣΟΚ» και Μνημονίου Παπανδρέου – ΕΕ – ΔΝΤ.
Μαύρα χάλια οι τράπεζες…
Σε άθλια κατάσταση βρίσκεται και η αγορά. Τον Ιούλιο οι ακάλυπτες επιταγές και οι απλήρωτες συναλλαγματικές εκτοξεύτηκαν στο συνολικό ύψος των περίπου 1,8 δις ευρώ. Οι επιχειρηματίες εξαπατούν ο ένας τον άλλο, εκδίδοντας ακάλυπτες επιταγές που σφραγίζονται σωρηδόν, διότι αδυνατούν να ανταποκριθούν στο σύνολο των υποχρεώσεών τους και έτσι επιλέγουν ποιους θα «ρίξουν» από όσους θα συναλλάσσονται μαζί τους. Σε ελάχιστους μήνες, όμως, η κατάσταση αυτή θα οδηγήσει σε αδιέξοδο και τις υγιείς ακόμη επιχειρήσεις.
Σωτηρία δεν υπάρχει, βεβαίως, από αύξηση της κατανάλωσης, αφού τα εισοδήματα όλων σχεδόν των Ελλήνων συρρικνώνονται διαρκώς και, μάλιστα, με βίαιο τρόπο. Σωτηρία για τις επιχειρήσεις, όμως, δεν υπάρχει ούτε μέσω του τραπεζικού δανεισμού για να περάσουν τα δύσκολα χρόνια, ευελπιστώντας σε καλύτερες μέρες, διότι και οι ίδιες οι ελληνικές τράπεζες βρίσκονται σε μαύρα χάλια. Ολόκληρο το ελληνικό τραπεζικό σύστημα – όχι απλώς η μία ή η άλλη τράπεζα.
Οι ελληνικές τράπεζες είναι αποκομμένες από τη διεθνή διατραπεζική αγορά. Καμιά ξένη τράπεζα δεν τις δανείζει! Εξαρτώνται αποκλειστικά από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, από την οποία έχουν ήδη αντλήσει ρευστότητα που υπερβαίνει ακόμη και τα χρήματα που έχει πάρει η κυβέρνηση Παπανδρέου από το δάνειο του Μνημονίου. Τα υπερβαίνει κατά πολύ, καθώς οι ελληνικές τράπεζες έχουν αντλήσει 106 δις ευρώ.
Μέσα σε ένα μόλις χρόνο μέχρι το Σεπτέμβριο του 2012, το ελληνικό τραπεζικό τοπίο θα έχει πιθανότατα υποστεί ριζικές αλλαγές. Τράπεζες θα έχουν συγχωνευθεί για να επιβιώσουν, ενώ ο αφελληνισμός του ενδέχεται να έχει προσλάβει πρωτοφανείς διαστάσεις αποικιακού χαρακτήρα, με τις μεγάλες ελληνικές τράπεζες να έχουν περάσει σε χέρια Γερμανών και άλλων Ευρωπαίων ιδιοκτητών έναντι μηδαμινού αντιτίμου.
Πάντως, με δεδομένη τη σημερινή κεφαλαιακή τους… ανεπάρκεια, οι τράπεζες αποκλείεται –τουλάχιστον στα επόμενα ένα δυο χρόνια– να βοηθήσουν τις επιχειρήσεις να επιβιώσουν.
Σύγκρουση ή υποταγή
Ζοφερό διαγράφεται το μέλλον της Ελλάδας, όσο η κυβέρνηση Παπανδρέου παραμένει στην εξουσία. Όλοι οι Έλληνες γνωρίζουν πλέον ότι η πολιτική της οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην εξαθλίωσή της – οικονομική και κοινωνική.
Αυτή η κυβέρνηση, όμως, συνταγματικά έχει ακόμη δύο ολόκληρα χρόνια παραμονής στην εξουσία, χρόνος υπεραρκετός για να καταστρέψει ολοσχερώς τη χώρα, όπως αποδεικνύουν οι συμφορές που έφερε στο λαό μας η διετής μέχρι τώρα διακυβέρνησή της.
Το καθοριστικό πολιτικό ερώτημα είναι αν ο κόσμος θα συγκρουστεί αποφασιστικά μαζί της τους επόμενους μήνες, με στόχο την ανατροπή της και την προκήρυξη εκλογών, που θα απομακρύνουν τον Γ. Παπανδρέου και την ολέθρια ομάδα του από την εξουσία – διότι πλέον είναι βέβαιο ότι ο ίδιος δεν αποχωρεί με τίποτα από τον πρωθυπουργικό θώκο οικειοθελώς. Μόνο… «σηκωτός» και κλωτσηδόν θα φύγει!
Διαφορετικά, ο δρόμος της υποταγής και της αναμονής έως τις εκλογές του φθινοπώρου του 2013 θα έχει πολύ βαρύ αντίτιμο: τον εξανδραποδισμό του λαού και της χώρας…