Με ψηλά το κεφάλι η Ελλάδα…

Σε ένα παιχνίδι γεμάτο συγκινήσεις και γκολ, η Εθνική τα έδωσε όλα, αλλά έχασε από ένα κατά τεκμήριο ανώτερο αντίπαλο.

Οι Γερμανοί -δυστυχώς- ήταν πολύ καλύτεροι ιδίως στο πρώτο ημίχρονο, αλλά και για είκοσι λεπτά  στο δεύτερο μετά την ισοφάριση του Σαμαρά.  Η απόφαση του Γιόακιμ Λεβ να αλλάξει την τριάδα της επίθεσης αποδείχθηκε σωστή, αφού τα «πάντσερ» επέβαλλαν ένα φρενήρη ρυθμό.

Η αδυναμία των διεθνών να κρατήσουν την μπάλα στο πρώτο ημίχρονο (στο 70-30 υπέρ των Γερμανών η κατοχή) ήταν φυσικό να δίνει τη δυνατότητα στους αντιπάλους μας να ανεβάζουν τα μπακ, να φαίνονται συνεχώς περισσότεροι στο  τερέν και να

δημιουργούν διαρκώς καταστάσεις για γκολ γύρω από την εστία μας. Σε μία από αυτές μία «φωτοβολίδα» του Λαμ βρήκε δίχτυα έξι λεπτά πριν τελειώσει το ημίχρονο.
Με δύο αλλαγές, που επέφεραν και εσωτερικές αλλαγές ξεκίνησε το δεύτερο ημίχρονο. Ο Πορτογάλος απέσυρε αναγκαστικά τον Τζαβέλλα και φυσιολογικά τον Νίνη και έβαλε Γκέκα και Φωτάκη. Συνεπακόλουθα, Τοροσίδης και Μανιάτης πήγαν στην αριστερή και τη δεξιά πτέρυγα της άμυνας αντίστοιχα, ο Φωτάκης μπήκε ως αμυντικό χαφ, ο Γκέκας στην κορυφή και ο Σάλπιγγίδης δεξί εξτρέμ.
Αποφασισμένοι να πουλήσουν ακριβά το τομάρι τους, οι διεθνείς μπήκαν δυνατά στο παιχνίδι στο δεύτερο ημίχρονο, πατούσαν καλά στο γήπεδο και έψαξαν το γκολ. Η καταπληκτική κάθετη πάσα του Φωτάκη, το εξαιρετικό σπριντ και η σέντρα του Σαλπιγγίδη και το άψογο τελείωμα του Σαμαρά βρήκε το στόχο και 11 εκατομμύρια Έλληνες σε έκσταση,,,
Δυστυχώς, η αντίδραση των Γερμανών ήταν άμεση και καταιγιστική, καθώς τα «πάντσερ» χρειάστηκαν μόνο 13 λεπτά για να μετατρέψουν το ματς από ντέρμπι σε περίπατο. Ένα φοβερό, μονοκόμματο σουτ του Κεντίρα (αδράνησε ο Μανιάτης), μια κεφαλιά του Κλόζε (λανθασμένη έξοδος του Σηφάκη) και μια προσπάθεια του Ρόις, έφεραν με πολύ γρήγορες διαδικασίες το 4-1.

Σε αυτά τα ελάχιστα λεπτά των 3 γκολ εφαρμόσαμε το πατροπαράδοτο σύστημα «γκολ αυτοί, σέντρα εμείς», με σκοπό να τους σπάσουμε τα νεύρα
Το γκολ-πέναλτι του Σαλπιγγίδη στο τέλος άμβλυνε τις εντυπώσεις και διαμόρφωσε το τελικό 4-2, που σαφώς είναι πιο τιμητικό.

Αναμφισβήτητα οι Γερμανοί είναι μια ομάδα που ξεχειλίζει από ταλέντο και είναι ένα από τα φαβορί για την κατάκτηση του τίτλου.

Ο Νίκος Λυμπερόπουλος αποχαιρέτησε την Εθνική ένδοξα, καθώς ήταν η τρίτη αλλαγή του Σάντος, φτάνοντας  τις 76 συμμετοχές.

Συνολικά η παρουσία και μόνο στα προημιτελικά ενός Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος είναι μια σημαντική επιτυχία, η δεύτερη μεγαλύτερη της Εθνικής μετά το «τρελό» Euro του 2004.

Οι 5.000 Έλληνες στο Γκντανσκ τραγουδώντας τον Εθνικό Ύμνο και χειροκροτώντας θερμά την Εθνική, απέδωσαν τα εύσημα στους παίκτες.

Πάντως  η αλήθεια είναι ότι με ένα PSI, ένα κούρεμα δηλαδή στο μισό στα γκολ των Γερμανών το αποτέλεσμα θα διαμορφωνόταν στο 2-2.

Επίσης, έχουμε τη δυνατότητα να μην αποδεχτούμε τα τέρματα των Γερμανών, ως απεχθή γκολ και να κατακυρωθεί σε εμάς το ματς με 0-2…

Στην τελική δεν έγινε και τίποτα, ένα ματς ήταν. Άλλο που αν κερδίζαμε θα χαλάγαμε τον κόσμο…

Μ.Ο.