«Όλα του γάμου δύσκολα» διατείνεται το γνωστό ρητό... Οι κυβερνήσεις
συνεργασίας είναι ένας δύσκολος πολιτικός «γάμος», ιδίως όταν
συμμετέχουν περισσότερα των δυο κομμάτων. Σε ποια σημεία συμφωνούν και
σε ποια διαφωνούν η Νέα Δημοκρατία, το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ;
Σύμφωνα και με μια κωδικοποίηση συγκλίσεων και αποκλίσεων που κάνει η εφημερίδα «τα Νέα», τα τρία κόμματα συμφωνούν, σε αδρές γραμμές, σε τέσσερα κρίσιμα σημεία.
Πρώτον: Να γίνει επαναδιαπραγμάτευση των όρων του Μνημονίου.
Δεύτερον: Να σταματήσουν οι περικοπές μισθών και συντάξεων – η ΝΔ δίνει έμφαση στην ανάγκη αποφυγής νέων μειώσεων στον ιδιωτικό τομέα.
Τρίτον: Να καταργηθεί το περιβόητο «χαράτσι» και να αντικατασταθεί από «λογική» φορολόγηση ακινήτων. Η ΔΗΜΑΡ θεωρεί ότι το χαράτσι θα πρέπει να εκλείψει ειδικά για την πρώτη κατοικία έως 120 τετραγωνικών μέτρων.
Τέταρτον: Να γίνουν ευνοϊκές ρυθμίσεις για τους δανειολήπτες. Επ' αυτού οι ιδέες είναι αρκετές, κοινή πάντως παραμένει η θέληση να «χαλαρώσει» ο ... βρόγχος που σφίγγει το λαιμό των χρεωμένων νοικοκυριών.
Στο θέμα αυτό, δεν αποκλείεται η νέα κυβέρνηση να βρει «ευήκοα ώτα» στις τάξεις των διοικήσεων των τραπεζών. Υπενθυμίζεται ότι, σύμφωνα με πρόσφατα ρεπορτάζ, οι τράπεζες προσανατολίζονταν οι ίδιες προς τη λήψη μέτρων διευκόλυνσης των δανειοληπτών. Σκέφτονται πχ δάνεια διάρκειας έως και 99 ετών, μελετούν το ενδεχόμενο ... να «δανειστούν» ιδέες ρυθμίσεων που έγιναν σε Αγγλία και Ισπανία, κλπ.
Είναι άλλωστε προφανής ο λόγος, για τον οποίο οι διοικήσεις των τραπεζών επιθυμούν μέτρα διευκόλυνσης των δανειοληπτών: Εάν γίνουν σε μαζική κλίμακα, αυτήν την περίοδο, κατασχέσεις και πλειστηριασμοί, τότε τα χαρτοφυλάκια των τραπεζών θα ... γεμίσουν από ακίνητα, τα οποία τα ίδια τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα δεν θα ξέρουν πώς να αξιοποιήσουν.
Ποια είναι όμως τα σημαντικά θέματα στα οποία διαφωνούν τα τρία κόμματα;
Πρώτον: Φορολογία. Η ΝΔ ζητά μείωση του συντελεστή για τα φυσικά πρόσωπα, ώστε ανώτατο όριο να είναι το 32%. Ζητά επίσης τη μείωση της φορολογίας για τις επιχειρήσεις.
Αντιθέτως, η ΔΗΜΑΡ τάσσεται υπέρ της αύξησης των συντελεστών φορολόγησης των υψηλών εισοδημάτων. Ζητά επίσης να διατηρηθούν στα σημερινά επίπεδα οι φορολογικοί συντελεστές για τις επιχειρήσεις. Το ΠΑΣΟΚ δείχνει να πρεσβεύει έναν – κάπως νεφελώδη - «τρίτο δρόμο», ζητώντας εθνικό φορολογικό σχέδιο δεκαετίας.
Δεύτερον: Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας. Το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ ζητούν την επαναφορά τους, αλλά η ΝΔ δεν έχει αποσαφηνίσει τη θέση της. Στη Συγγρού προφανώς θεωρούν ότι η θεμελιώδης θέση του κόμματος για περισσότερη «ευλυγισία» και «ελαστικότητα» στην αγορά εργασίας «σκοντάφτει» στο θεσμό των συλλογικών συμβάσεων.
Τρίτον: Ιδιωτικοποιήσεις. Η ΔΗΜΑΡ επιθυμεί αλλαγή στο πρόγραμμά τους. Η ΝΔ έχει διακηρύξει πως θεωρεί ανώφελο «ταμπού» το χαρακτηρισμό των εκτεταμένων ιδιωτικοποιήσεων ως «ξεπουλήματος».
Προφανώς η ΝΔ επιδιώκει ένα ευρύτερο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων από εκείνο που θα ... ανεχόταν η ΔΗΜΑΡ, ενδεχομένως και το ΠΑΣΟΚ. «Αγκάθι» ασφαλώς είναι και οι σημερινές, πολύ χαμηλές τιμές, με τις οποίες θα γίνουν -αν γίνουν- οι ιδιωτικοποιήσεις. Δεύτερο σημαντικό «αγκάθι» είναι η τύχη των κερδοφόρων επιχειρήσεων.
Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι, δεδομένων των παραμέτρων αυτών, να διαμορφωθεί «συνεκτικό» κυβερνητικό πρόγραμμα; Η απάντηση ασφαλώς παραπέμπει σε ... άλλα ερωτήματα, όπως πχ ποιοί θα βάλουν νερό στο κρασί τους και σε ποιά ακριβώς ... ποτήρια. Οψόμεθα...
Σύμφωνα και με μια κωδικοποίηση συγκλίσεων και αποκλίσεων που κάνει η εφημερίδα «τα Νέα», τα τρία κόμματα συμφωνούν, σε αδρές γραμμές, σε τέσσερα κρίσιμα σημεία.
Πρώτον: Να γίνει επαναδιαπραγμάτευση των όρων του Μνημονίου.
Δεύτερον: Να σταματήσουν οι περικοπές μισθών και συντάξεων – η ΝΔ δίνει έμφαση στην ανάγκη αποφυγής νέων μειώσεων στον ιδιωτικό τομέα.
Τρίτον: Να καταργηθεί το περιβόητο «χαράτσι» και να αντικατασταθεί από «λογική» φορολόγηση ακινήτων. Η ΔΗΜΑΡ θεωρεί ότι το χαράτσι θα πρέπει να εκλείψει ειδικά για την πρώτη κατοικία έως 120 τετραγωνικών μέτρων.
Τέταρτον: Να γίνουν ευνοϊκές ρυθμίσεις για τους δανειολήπτες. Επ' αυτού οι ιδέες είναι αρκετές, κοινή πάντως παραμένει η θέληση να «χαλαρώσει» ο ... βρόγχος που σφίγγει το λαιμό των χρεωμένων νοικοκυριών.
Στο θέμα αυτό, δεν αποκλείεται η νέα κυβέρνηση να βρει «ευήκοα ώτα» στις τάξεις των διοικήσεων των τραπεζών. Υπενθυμίζεται ότι, σύμφωνα με πρόσφατα ρεπορτάζ, οι τράπεζες προσανατολίζονταν οι ίδιες προς τη λήψη μέτρων διευκόλυνσης των δανειοληπτών. Σκέφτονται πχ δάνεια διάρκειας έως και 99 ετών, μελετούν το ενδεχόμενο ... να «δανειστούν» ιδέες ρυθμίσεων που έγιναν σε Αγγλία και Ισπανία, κλπ.
Είναι άλλωστε προφανής ο λόγος, για τον οποίο οι διοικήσεις των τραπεζών επιθυμούν μέτρα διευκόλυνσης των δανειοληπτών: Εάν γίνουν σε μαζική κλίμακα, αυτήν την περίοδο, κατασχέσεις και πλειστηριασμοί, τότε τα χαρτοφυλάκια των τραπεζών θα ... γεμίσουν από ακίνητα, τα οποία τα ίδια τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα δεν θα ξέρουν πώς να αξιοποιήσουν.
Ποια είναι όμως τα σημαντικά θέματα στα οποία διαφωνούν τα τρία κόμματα;
Πρώτον: Φορολογία. Η ΝΔ ζητά μείωση του συντελεστή για τα φυσικά πρόσωπα, ώστε ανώτατο όριο να είναι το 32%. Ζητά επίσης τη μείωση της φορολογίας για τις επιχειρήσεις.
Αντιθέτως, η ΔΗΜΑΡ τάσσεται υπέρ της αύξησης των συντελεστών φορολόγησης των υψηλών εισοδημάτων. Ζητά επίσης να διατηρηθούν στα σημερινά επίπεδα οι φορολογικοί συντελεστές για τις επιχειρήσεις. Το ΠΑΣΟΚ δείχνει να πρεσβεύει έναν – κάπως νεφελώδη - «τρίτο δρόμο», ζητώντας εθνικό φορολογικό σχέδιο δεκαετίας.
Δεύτερον: Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας. Το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ ζητούν την επαναφορά τους, αλλά η ΝΔ δεν έχει αποσαφηνίσει τη θέση της. Στη Συγγρού προφανώς θεωρούν ότι η θεμελιώδης θέση του κόμματος για περισσότερη «ευλυγισία» και «ελαστικότητα» στην αγορά εργασίας «σκοντάφτει» στο θεσμό των συλλογικών συμβάσεων.
Τρίτον: Ιδιωτικοποιήσεις. Η ΔΗΜΑΡ επιθυμεί αλλαγή στο πρόγραμμά τους. Η ΝΔ έχει διακηρύξει πως θεωρεί ανώφελο «ταμπού» το χαρακτηρισμό των εκτεταμένων ιδιωτικοποιήσεων ως «ξεπουλήματος».
Προφανώς η ΝΔ επιδιώκει ένα ευρύτερο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων από εκείνο που θα ... ανεχόταν η ΔΗΜΑΡ, ενδεχομένως και το ΠΑΣΟΚ. «Αγκάθι» ασφαλώς είναι και οι σημερινές, πολύ χαμηλές τιμές, με τις οποίες θα γίνουν -αν γίνουν- οι ιδιωτικοποιήσεις. Δεύτερο σημαντικό «αγκάθι» είναι η τύχη των κερδοφόρων επιχειρήσεων.
Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι, δεδομένων των παραμέτρων αυτών, να διαμορφωθεί «συνεκτικό» κυβερνητικό πρόγραμμα; Η απάντηση ασφαλώς παραπέμπει σε ... άλλα ερωτήματα, όπως πχ ποιοί θα βάλουν νερό στο κρασί τους και σε ποιά ακριβώς ... ποτήρια. Οψόμεθα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου