To Alexis κι οι ...φαβέλλες

Όταν θες να την επικαλεστείς την πραγματικότητα μιας ξένης χώρας ως παράδειγμα προς μίμηση, είναι σοφό να γνωρίζεις πρώτα και τις δύο όψεις του νομίσματος. 

Να γνωρίζεις δηλαδή (και να «ζυγίζεις» καλά), τόσο την εικόνα της «βιτρίνας», όσο και την κατάσταση της «αποθήκης»! Έτσι .. ώστε, όταν επικαλείσαι «θαύματα» να ξέρεις πως επιτεύχθηκαν. 

Κι όταν εκθειάζεις πολιτικές, να ξέρεις πότε εκτίθεσαι! Ο Αλέξης Τσίπρας, λοιπόν, μίλησε για το «οικονομικό θαύμα» της Βραζιλίας του Ιγνάτιο Λούλα ντε Σίλβα και
του Εργατικού κόμματος που κυβερνά τη χώρα από το 2003 μέχρι σήμερα. 

Ωστόσο, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ παρέβλεψε κάποιες σημαντικές λεπτομέρειες, και πριν τις αναφέρω, θυμίζω ότι ο κ. Τσίπρας, ο ΣΥΡΙΖΑ και πολλές από τις… πρώην συνιστώσες και νυν «τάσεις» του, λειτουργούν ως αυτόκλητοι υπερασπιστές κάθε κατάληψης δημοσίου κτιρίου από «αντιεξουσιαστές». 

Θυμίζω, ως παράδειγμα τις «πύρινες ανακοινώσεις» του ΣΥΡΙΖΑ κατά της εφόδου της ΕΛ.ΑΣ. στην περιβόητη «κατάληψη Δέλτα» στη Θεσσαλονίκη, ενώ επισημαίνω και την εσωκομματική κριτική που δέχεται η ηγεσία του για το γεγονός ότι δεν υπερασπίστηκε σθεναρά τους καταληψίες της Βίλα Αμαλία στην Αθήνα. 

 

Θυμίζω επίσης, την πολιτική ανοχής που προάγει ο ΣΥΡΙΖΑ, απέναντι στην παραβατικότητα της φτώχειας στις μαζικές εκδηλώσεις της (π.χ. παραεμπόριο από λαθρομετανάστες), υπεραπλουστεύοντας -με όρους ενός κοινά αποδεκτού ανθρωπισμού- μια σειρά πολυσύνθετων προβλημάτων (μεταναστευτικό, μαύρη εργασία, λαθρεμπόριο, αστυνόμευση, καταπολέμηση της φτώχειας, κοινωνικό κράτος, κ.α.).

Αυτός ο Αλέξης λοιπόν και αυτός, ο ΣΥΡΙΖΑ, εκθειάζουν τη Βραζιλία του Λούλα, αγνοώντας την εσωτερική κριτική που υφίστανται ο Λούλα ντα Σίλβα και η διάδοχός του Ντίλμα Ρούσεφ, για τον τρόπο που παρεμβαίνει η κυβέρνηση στις φαβέλες του Ρίο, με ειδικές δυνάμεις, που επιστρατεύθηκαν από το 2008 και μέχρι σήμερα για να «καθαρίσουν» τις φαβέλες από τις συμμορίες των εμπόρων ναρκωτικών και από τις παραστρατιωτικές ομάδες που είχαν βρει εκεί ένα δωρεάν… «φυτώριο» νέων μελών.

Η κριτική που δέχεται το Εργατικό Κόμμα της Βραζιλίας, είναι πως ενόψει της διοργάνωσης του ποδοσφαιρικού «Μουντιάλ» το 2014 και των Ολυμπιακών Αγώνων του 2016 «σαρώνει» τις φαβέλες χρησιμοποιώντας εν μέρει ως πρόσχημα τον «πόλεμο» κατά των συμμοριών, για να δημιουργήσει… χώρο για τους εργολάβους που υλοποιούν μεγαλεπήβολα σχέδια αστικών αναπλάσεων! 

Ήδη το 2011, για τον ίδιο λόγο –σύμφωνα με τους επικριτές του Λούλα- κατ` εντολή της κυβέρνησης, μπήκαν στο στόχαστρο των αστυνομικών αρχών και οι «καταλήψεις» κτιρίων του Ρίου, με πιο γνωστή την περιβόητη κατάληψη “flor do asfalto”. 

Επιπλέον, “κατηγορούνται” από τους αντιπάλους τους, ότι ενώ θεωρητικά κυνηγούν το οργανωμένο έγκλημα που “φωλιάζει” στις φαβέλες, αφήνουν ανέγγιχτους τους διεφθαρμένους κρατικούς υπαλλήλους που έχουν εξαγοραστεί από το οργανωμένο έγκλημα και το εξυπηρετούν.

Εν ολίγοις -σύμφωνα πάντα με τους επικριτές της πολιτικής Λούλα και Ρούσεφ που εκθειάζει ο Αλέξης- οι φτωχοί πληθυσμοί που στοιβάζονται στις φαβέλες, έχουν γίνει «σάντουιτς» σε έναν αδυσώπητο πόλεμο συμφερόντων που μόνο τη δική τους σωτηρία δεν έχει ως σκοπό, και θυσιάζονται στο βωμό μιας ανάπτυξης με τα πιο σκληρά (συχνά απάνθρωπα) καπιταλιστικά χαρακτηριστικά…


 

Του Βαγγέλη Μωϋσή

Karfitsa.gr
http://taxalia.blogspot.com