Με λαμπρότητα γιορτάστηκαν το πρωί της Πέμπτης τα 100 χρόνια από την απελευθέρωση της Θάσου από τον Οθωμανικό ζυγό. Οι εορταστικές εκδηλώσεις πραγματοποιήθηκαν στο Λιμένα με τη συμμετοχή στην παρέλαση όλων των σχολείων του νησιού και των πολιτιστικών συλλόγων που δραστηριοποιούνται στη Θάσο. Για πρώτη φορά, στην παρέλαση συμμετείχαν και τα τρία Σώματα, Στρατός, Ναυτικό και Αεροπορία, ενώ στο λιμάνι του Λιμένα από το απόγευμα της Τετάρτης είχε
καταπλεύσει η πυραυλάκατος του Πολεμικού Ναυτικού Μπλέσσας την οποία συνόδευσε ο διοικητής των Φρεγατών, αντιπλοίαρχος, Σπύρος Κονιδάρης.
Την κυβέρνηση στις εορταστικές εκδηλώσεις εκπροσώπησε ο υφυπουργός Εργασίας, Νίκος Παναγιωτόπουλος. Παρόντες ήταν επίσης, ο βουλευτής Καβάλας, Γιάννης Πασχαλίδης, ο περιφερειάρχης ΑΜΘ, Άρης Γιαννακίδης, ο αντιπεφερειάρχης Καβάλας, Αρχέλαος Γρανάς, ο αντιπεφερειάρχης Τουρισμού, Κώστας Παπακοσμάς, καθώς και εκπρόσωποι της Πολιτικής και Πολιτειακής ηγεσίας. Στην δοξολογία που τελέσθηκε στον ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου, χοροστάτησε ο Μητροπολίτης Φιλίππων, Νεαπόλεως και Θάσου, Προκόπιος. Ακολούθησε κατάθεση στεφάνων στο ηρώων πεσόντων του Λιμένα. Τον πανηγυρικό της ημέρας εκφώνησε ο δήμαρχος Θάσου, Κώστας Χατζηεμμανουήλ, ο οποίος μεταξύ άλλων είπε:
«…Η φιλοπατρία των Θασίων είναι γραμμένη σε όλους τους αγώνες του γένους σε όλα τα πεδία των μαχών της Ελληνικής επανάστασης του 1821, του πολέμου του 1897, του Μακεδονικού αγώνα, των βαλκανικών και αργότερα των δύο μεγάλων πολέμων. Όλοι σήμερα μιλούν για το ελληνικό θαύμα των νικηφόρων βαλκανικών πολέμων του 1912 – 1913. Σήμερα σε περίοδο βαθύτατης οικονομικής κρίσης που διέρχεται η πατρίδα μας. Οικονομικής κρίσης και όχι κρίσης αξιών, ο Έλληνας δεν απεμπολεί τις αξίες του. Ένας επετειακός πανηγυρικός, εκτός από Παιάνας οφείλει να γίνεται και αφορμή αναστοχασμού. Ας αναλογιστούμε λοιπόν, ότι μόλις είκοσι χρόνια πριν από αυτό το θαύμα των βαλκανικών, αυτή την περιφανή νίκη της Ελλάδας του 12 – 13, το 1893 δηλαδή, στη χώρα μας ακούστηκε σας ρόγχος επιθανάτιος, «το δυστυχώς επτωχεύσαμε». Τότε, όπως και τώρα, οι αντιπρόσωποι των πιστωτών από όλες τις χώρες, συνέρχονταν στην Αθήνα για να επιβάλλουν διεθνή έλεγχο, καθώς το έλλειμμα του προϋπολογισμού αυξανόταν ολοένα. Το 1897 η Ελλάδα θα υποστεί στη νεότερη ιστορία της, κατά τον ατυχή ελληνοτουρκικό πόλεμο και υποχρεούται να καταβάλλει στην Τουρκία υπέρογκη αποζημίωση και να δεχτεί διεθνή επιτροπή ελέγχου για το διακανονισμό της αποζημίωσης και του συνόλου του δημοσίου χρέους. Αυτή λοιπόν η οικονομική κρίση που συντάραξε τα θεμέλια της πατρίδας μας, τότε, όπως και τώρα δεν κλόνισε το ηθικό, δεν έκαμψε το φρόνημα, δεν κιότεψε την ψυχή του Έλληνα. Τότε, όπως και τώρα δεν θα μας λυγίσει την ψυχή. Τα νησιά μας από το μεγαλύτερο, μέχρι την πιο ταπεινή βραχονησίδα, που λευτέρωσε ο Έλληνας στρατιώτης, δεν πουλιούνται, δεν εκποιούνται, δεν παραχωρούνται, δεν ερημώνονται, είτε ζουν σε αυτά 150 ψυχές, ή μια κυρά της Ρω. Η δεκάτη ογδόη Οκτωβρίου, του 1912, ήταν το φως μιας άλλης ημέρας για την Ελλάδα…»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου