Είναι οφθαλμοφανής η προσπάθεια ορισμένων να εξισώσουν τα δύο μεγάλα
κόμματα, υποστηρίζοντας πως δεν έχουν καμία διαφορά μεταξύ τους. Τόσο
αναφορικά με τον επιμερισμό των ευθυνών για το ποιος μας έφερε ως εδώ,
όσο στις τωρινές πολιτικές επιλογές και στα αποτελέσματα που αυτές
επιφέρουν.
Σε αυτό που φαίνεται να συμφωνούν εσχάτως ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία είναι πως υπάρχουν περιθώρια διαπραγμάτευσης. Κι αν κρίνουμε από τα όσα συνέβησαν λίγο πριν την υπογραφή του δευτέρου μνημονίου, κάτι τέτοιο φαίνεται να έχει βάση: Ακόμη και τώρα, που είμαστε κυριολεκτικά με την πλάτη στον τοίχο, γλυτώσαμε την περικοπή του 13ου και 14ου μισθού με
αντισταθμιστικάμέτρα και μάλιστα σε στιγμή που τα περιθώρια ήταν σαφέστατα μικρότερα σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια.
Και όσο κι αν δεν βολεύει την επιχειρηματολογία όλων αυτών που μιλούν για ταυτόσημες πολιτικές ΠΑΣΟΚ και Νέας Δημοκρατίας, τα δεδομένα σε σχέση με το φθινόπωρο του 2009 και την άνοιξη του 2010 έχουν αλλάξει δραματικά. Προδίδει χαμηλή πολιτική αντίληψη (αν δεν υπάρχει δόλος) ή θρασύτητα (αν υπάρχει δόλος) να προσπαθεί κανείς να εξισώσει τις πολιτικές επιλογές των Παπακωνσταντίνου-Παπανδρέου-Βενιζέλου με αυτές του Σαμαρά.
Αγγίζει τα όρια του αστείου και συγκρίνεται με εκείνο το αλησμόνητο "γλιτώσαμε από τη χειρότερη κυβέρνηση της μεταπολίτευσης" και το "γλυτώσαμε από την κακιά δεξιά" αμέσως μετά τις εκλογές του 2009. Την κυβέρνηση που το Μάρτιο του ίδιου έτους, δανείστηκε από τις αγορές 42,5 δις με επιτόκιο το "τσιμπημένο" -έλεγαν τότε- 4,3%.
Οι αποφάσεις του τέως πρωθυπουργού που κάνει καταδύσεις, είναι μαραθωνοδρόμος, έχει ipad και δεν παίζει όλη μέρα playstation...
α) να βγει στους εταίρους και διέβαλε την ίδια τη χώρα που κυβερνούσε μιλώντας για αναξιοπιστία (με θλιβερές συνέπειες στη συνέχεια),
β) να κόψει κάθε δίαυλο επικοινωνίας με τη Ρωσία, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, τόσο σε επίπεδο δανεισμού και φυσικά όσον αφορά στον αγωγό Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη,
γ) να βάλει με τους επαχθέστερους όρους τη χώρα στο φαύλο κύκλο ύφεσης-χρέους-λιτότητας,
δ) να γονατίσει τη μέση ελληνική οικογένεια με περικοπές μισθών και συντάξεων, χτυπώντας κυρίως τους χαμηλόμισθους, τους χαμηλοσυνταξιούχους και τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις,
ε) να φτάσει με την αδιέξοδη πολιτική του την ανεργία από το 8-9% πάνω από το 20% σε δύο μόλις χρόνια,
...για να φτάσουμε με το κούρεμα και τη σφιχτή δημοσιονομική πολιτική, το χρέος της χώρας το 2020 να είναι όσο ήταν και το 2009 (120% του ΑΕΠ), όσο το άφησε η κυβέρνηση Καραμανλή, πριν μπούμε στο Μνημόνιο, θέλει πολύ μεγάλη "προσπάθεια" και απαράμιλλη ανικανότητα. Πως μπορεί λοιπόν να συγκριθεί αυτή η κυβέρνηση, με την ακριβώς προηγούμενη που ναι μεν έκανε λάθη, αλλά μεταξύ άλλων κατάφερε να συμφωνήσει και να υπογράψει με τον Πούτιν για τον αγωγό Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη, αλλά και να θέσει βέτο στην είσοδο των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ;
Ο Καραμανλής ήταν αυτός που την κρίσιμη στιγμή μίλησε ανοιχτά στον ελληνικό λαό και είπε αυτό που ζητάμε όλοι από τους πολιτικούς μας, δηλαδή την αλήθεια. Σύρθηκε σε εκλογές από το ΠΑΣΟΚ που απειλούσε ότι δε θα ψηφίσει τον Παπούλια για πρόεδρο το Μάρτη του '10, είπε πως έρχονται δύο δύσκολα χρόνια όπου θα χρειαστούν θυσίες, δεν αράδιασε ψέμματα σαν μερικούς, οι οποίοι στη συνέχεια εγκλημάτησαν εις βάρος της Ελλάδας. Παρόλα αυτά ο λαός τότε έκρινε πως πρέπει τον στείλει σπίτι του.
Η ιστορία είναι αυτή που θα κρίνει τους πάντες.
Σε αυτό που φαίνεται να συμφωνούν εσχάτως ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία είναι πως υπάρχουν περιθώρια διαπραγμάτευσης. Κι αν κρίνουμε από τα όσα συνέβησαν λίγο πριν την υπογραφή του δευτέρου μνημονίου, κάτι τέτοιο φαίνεται να έχει βάση: Ακόμη και τώρα, που είμαστε κυριολεκτικά με την πλάτη στον τοίχο, γλυτώσαμε την περικοπή του 13ου και 14ου μισθού με
αντισταθμιστικάμέτρα και μάλιστα σε στιγμή που τα περιθώρια ήταν σαφέστατα μικρότερα σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια.
Και όσο κι αν δεν βολεύει την επιχειρηματολογία όλων αυτών που μιλούν για ταυτόσημες πολιτικές ΠΑΣΟΚ και Νέας Δημοκρατίας, τα δεδομένα σε σχέση με το φθινόπωρο του 2009 και την άνοιξη του 2010 έχουν αλλάξει δραματικά. Προδίδει χαμηλή πολιτική αντίληψη (αν δεν υπάρχει δόλος) ή θρασύτητα (αν υπάρχει δόλος) να προσπαθεί κανείς να εξισώσει τις πολιτικές επιλογές των Παπακωνσταντίνου-Παπανδρέου-Βενιζέλου με αυτές του Σαμαρά.
Αγγίζει τα όρια του αστείου και συγκρίνεται με εκείνο το αλησμόνητο "γλιτώσαμε από τη χειρότερη κυβέρνηση της μεταπολίτευσης" και το "γλυτώσαμε από την κακιά δεξιά" αμέσως μετά τις εκλογές του 2009. Την κυβέρνηση που το Μάρτιο του ίδιου έτους, δανείστηκε από τις αγορές 42,5 δις με επιτόκιο το "τσιμπημένο" -έλεγαν τότε- 4,3%.
Οι αποφάσεις του τέως πρωθυπουργού που κάνει καταδύσεις, είναι μαραθωνοδρόμος, έχει ipad και δεν παίζει όλη μέρα playstation...
α) να βγει στους εταίρους και διέβαλε την ίδια τη χώρα που κυβερνούσε μιλώντας για αναξιοπιστία (με θλιβερές συνέπειες στη συνέχεια),
β) να κόψει κάθε δίαυλο επικοινωνίας με τη Ρωσία, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, τόσο σε επίπεδο δανεισμού και φυσικά όσον αφορά στον αγωγό Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη,
γ) να βάλει με τους επαχθέστερους όρους τη χώρα στο φαύλο κύκλο ύφεσης-χρέους-λιτότητας,
δ) να γονατίσει τη μέση ελληνική οικογένεια με περικοπές μισθών και συντάξεων, χτυπώντας κυρίως τους χαμηλόμισθους, τους χαμηλοσυνταξιούχους και τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις,
ε) να φτάσει με την αδιέξοδη πολιτική του την ανεργία από το 8-9% πάνω από το 20% σε δύο μόλις χρόνια,
...για να φτάσουμε με το κούρεμα και τη σφιχτή δημοσιονομική πολιτική, το χρέος της χώρας το 2020 να είναι όσο ήταν και το 2009 (120% του ΑΕΠ), όσο το άφησε η κυβέρνηση Καραμανλή, πριν μπούμε στο Μνημόνιο, θέλει πολύ μεγάλη "προσπάθεια" και απαράμιλλη ανικανότητα. Πως μπορεί λοιπόν να συγκριθεί αυτή η κυβέρνηση, με την ακριβώς προηγούμενη που ναι μεν έκανε λάθη, αλλά μεταξύ άλλων κατάφερε να συμφωνήσει και να υπογράψει με τον Πούτιν για τον αγωγό Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη, αλλά και να θέσει βέτο στην είσοδο των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ;
Ο Καραμανλής ήταν αυτός που την κρίσιμη στιγμή μίλησε ανοιχτά στον ελληνικό λαό και είπε αυτό που ζητάμε όλοι από τους πολιτικούς μας, δηλαδή την αλήθεια. Σύρθηκε σε εκλογές από το ΠΑΣΟΚ που απειλούσε ότι δε θα ψηφίσει τον Παπούλια για πρόεδρο το Μάρτη του '10, είπε πως έρχονται δύο δύσκολα χρόνια όπου θα χρειαστούν θυσίες, δεν αράδιασε ψέμματα σαν μερικούς, οι οποίοι στη συνέχεια εγκλημάτησαν εις βάρος της Ελλάδας. Παρόλα αυτά ο λαός τότε έκρινε πως πρέπει τον στείλει σπίτι του.
Η ιστορία είναι αυτή που θα κρίνει τους πάντες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου