Είκοσι ένα χρόνια υπάλληλος του ΔΝΤ, από το οποίο δεν παραιτήθηκε ακόμη κι όταν ορίστηκε επικεφαλής της ΕΛ.ΣΤΑΤ., ο Ανδρέας Γεωργίου θα μπορούσε να είναι ο ιδανικός «τεχνοκράτης» για να μας σπρώξει στα νύχια των δανειστών.
Γι’ αυτό και καθόλου δεν συγκινήθηκα από τις διαδοχικές δηλώσεις στήριξης στο πρόσωπό του εκ μέρους της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσίας. Το αντίθετο μάλιστα. Προβληματίζομαι ιδιαίτερα, όταν όλοι αυτοί που μας κατηγορούσαν διαχρονικά ότι μαγειρεύαμε τα στοιχεία διατείνονται τώρα ότι ο μόνος που έκανε σωστά τη δουλειά του ήταν ο Γεωργίου.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι το έλλειμμα του 2009 ήταν αυτό που μας οδήγησε στο διάγγελμα-παρωδία του Γιωργάκη από το Καστελλόριζο και συνακόλουθα στο Μνημόνιο. «Πειραγμένο» ή πραγματικό, δεν είναι ακόμη ξεκάθαρο. Οπως επίσης σαφές δεν είναι για ποιον ακριβώς ενεργούσε ο ιδιόρρυθμος τεχνοκράτης με το αγέρωχο ύφος: Για τον άμεσο πολιτικό του προϊστάμενο και
συμμαθητή του Γιώργο Παπακωνσταντίνου που είχε κάθε λόγο να εμφανίζει υπερφουσκωμένο το